Week 16 – 26 t.e.m. 28 april
Maandag 26 april
Vandaag vond het laatste proefmoment plaats voor onze finale presentatie, het moment waarop we nog één keer konden nagaan of alles klaar en helder was. Het was voor ons een soort generale repetitie waarin we zowel de inhoud als het verloop van onze uiteindelijke voorstelling tot in detail hebben doorgenomen. We hebben alle onderdelen van onze presentatie opnieuw overlopen, feedback gevraagd waar nodig en kritisch gekeken naar de flow van ons verhaal. Tijdens dit moment konden we ook eventuele twijfels of onduidelijkheden nog rechtzetten.
Daarnaast hebben we onze volledige applicatie opnieuw een aantal keer getest, van de eerste stap tot de allerlaatste. We wilden 100% zeker zijn dat alles technisch in orde was, zonder onverwachte fouten of verrassingen. Dit was essentieel om onze betrouwbaarheid als ontwikkelaars te tonen, en om te bewijzen dat we niet alleen mooie slides kunnen maken, maar ook een degelijk en werkend product afleveren.
Hoewel de druk hoog was, voelden we ook dat we klaar waren voor de eindpresentatie. We hadden maandenlang hard gewerkt aan dit project en het moment was eindelijk aangebroken om onze inspanningen te tonen. Er hing een combinatie van nervositeit en opwinding in de lucht, maar het gaf ons net dat extra duwtje om gefocust te blijven en de puntjes op de i te zetten. We wilden ons werk zo professioneel mogelijk voorstellen, en vandaag was de laatste kans om dat te finetunen.
Dinsdag 27 april
Dinsdag stond volledig in het teken van de laatste afwerkingen. We namen onze PowerPoint-presentatie nog eens grondig onder handen. Er werden kleine visuele aanpassingen gedaan, overgangen gecontroleerd, en alle elementen op de slides afgestemd zodat ze visueel coherent en krachtig overkwamen. Maar belangrijker nog: we herschreven ook onze spreekscripts. Hierbij lag de nadruk vooral op duidelijkheid, structuur en het overbrengen van een logisch verhaal dat zowel technische als niet-technische luisteraars kon aanspreken.
We besteedden veel aandacht aan het afstemmen van onze terminologie op het doelpubliek. We vermeden vakjargon waar het niet nodig was en verduidelijkten technische begrippen met voorbeelden of metaforen. Zo werd onze presentatie niet enkel een opsomming van functies of code, maar een verhaal dat begrepen kon worden door iedereen in de zaal.
Deze fase voelde als het echte einde van het werkproces. Alles wat we tot nu toe hadden gedaan — van het bouwen van de tool tot het herschrijven van testen, het maken van documentatie en het uitwerken van het visuele concept — kwam nu samen in één moment. Het gaf een voldaan gevoel, maar bracht ook een gezonde spanning met zich mee. We wisten dat het morgen echt moest gebeuren.
Donderdag 28 april
Vandaag was de grote dag. De finale presentatie. Alles waar we de afgelopen maanden aan gewerkt hadden, moest vandaag worden voorgesteld aan een publiek van ervaren professionals. Onder hen bevonden zich testexperts, teamleiders, vertegenwoordigers van Brightest, en ook enkele van de hoogste verantwoordelijken van de filialen in Genk en Gent. Dat zorgde voor extra druk. We wisten dat dit geen publiek was dat je met een oppervlakkig verhaal kon overtuigen. Elk detail, elk woord kon door hen worden geïnterpreteerd en bevraagd.
De stress was duidelijk aanwezig, vooral net voor de presentatie. Toch probeerde ik kalm te blijven en me volledig te concentreren op het moment zelf. Wat mij hielp, was dat ik wist dat we goed voorbereid waren. Ons verhaal stond op punt en onze slides waren helder en aantrekkelijk. Mijn teamgenoot Jesus speelde hierin ook een grote rol: hij had enorm veel werk gestoken in het visuele aspect van onze presentatie, en dat viel duidelijk in de smaak. Onze keuze om onze ontwikkelingsreis te visualiseren als een stripverhaal was origineel, begrijpbaar en opvallend. Het gaf structuur aan ons verhaal en maakte het meteen visueel herkenbaar.
De presentatie zelf verliep uiteindelijk heel vlot. We slaagden erin om ons verhaal goed te brengen en de kern van ons project duidelijk te maken. De reacties nadien bevestigden dat onze aanpak gewaardeerd werd. Hoewel we nog wat kritische vragen kregen — wat uiteraard te verwachten was bij zo'n publiek — voelden we vooral dat onze boodschap was aangekomen.
Na de presentatie volgde gelukkig ook ontspanning. We speelden nog een laatste potje tafelvoetbal met de andere studenten van AP — een soort ritueel dat we hadden opgebouwd tijdens de stage. Daarna werd de dag afgesloten met een gezamenlijke brunch, waar we samen met de begeleiders terugblikten op het traject. Tot onze verrassing kwam Cat ons ook nog persoonlijk bedanken met een mooi afscheidscadeautje: een Google Nest Mini voor elk van ons. Een klein gebaar, maar een grote blijk van waardering.
Als afsluiter reed Cat ons met de auto naar een Marokkaans restaurantje waar we als groep gezellig gingen eten. Daar was ruimte voor een warm gesprek, lachen, herinneringen ophalen en de tijd nemen om echt af te ronden. Het was het perfecte einde van een intens, leerrijk en vooral waardevol traject.
Tot slot wil ik graag Cat, Liesbeth en Frederique expliciet bedanken voor hun tijd, begeleiding en inzichten tijdens dit project. Hun betrokkenheid, kritische feedback en constructieve hulp hebben een grote rol gespeeld in ons succes. Zonder hen was dit eindresultaat nooit hetzelfde geweest.